Welkom in Japan! In eerdere blogs las je al over Osaka, Himeji, Hiroshima en Kyoto. We bezochten oude kastelen, mystieke tempels, bamboebossen, vreemde restaurants, love-hotels en ontelbare wolkenkrabbers. Na wat omzwervingen zijn we ook aangekomen in het chaotische Tokio. Dit land kun je perfect bezoeken op eigen gelegenheid! Voor wij Japan verlaten, is er nog éém mooie reisroute die we niet mogen missen. De eeuwenoude Nakasendo Route is een 500 km lange wandelroute die ooit aangelegd werd ten tijde van de Samoerai. Hij loopt van Kyoto door allerlei traditionele dorpen naar de mooiste natuur van Japan: we reizen door de Japanse Alpen!
Geisha-stad Kanazawa
Onze eerste stop is de stad Kanazawa, waar we beginnen met een stadswandeling; de nachtbus komt alleen zo vroeg aan dat we als twee zwaar bepakte zombies meer een soort slaapwandeling maken door het centrum. Af en toe klik ik nog op mijn fototoestel, maar de grootste bezienswaardigheid is voor alsnog het bed van ons hotel. De Japanse nachtbussen zijn top, maar als de afstand te kort is kom je maximaal aan zo’n vijf uur slaap. Vaak was de rit dan maar drie uur; de chauffeur parkeert de auto ’s nachts ergens om überhaupt tijd te creëren voor ons schoonheidsslaapje.
Kanazawa is aan de ene kant een moderne stad met veel kunst en architectuur, maar het heeft ook één van de best bewaarde oude centrums. In de oude geisha-wijk lopen we rond door een soort openluchtmuseum vol houten ryokans. De geisha’s hebben echter plaatsgemaakt voor pas getrouwde koppels die in traditionele kleding hele fotoshoots doen. Zonder selfie-sticks dit keer, dus dat is al uniek! Vanaf de oude stad lopen we richting kasteel Ishakawa-mon. Ik verwachtte bij die naam een coole stage 3 Pokémon van mijn jeugdheld Ash Catchum, maar helaas toch echt enkel een kasteel. We wandelen door het kasteelpark en komen uit bij de tuinen Kenroku-en.
In de tuinen zijn we over de grootste teleurstelling heen, want deze staan in de top drie van Japan. ‘So what’? Nou, in Japan is tuinieren topsport. Ze zijn immens populair: de Japanners gaan werkelijk met elke brug, boom en bloem op de foto!
Badderen tussen blote Japanners in de typische ‘onsen’
Als je wat langer in Japan reist en zeker in het binnenland, dan kom je steeds meer de beroemde ‘onsen’ tegen, hét typisch Japanse badhuis. We zijn toch wel erg benieuwd ‘what all the fuzz is about’! We trekken een heerlijk foute Japanse pyama aan en begeven ons richting de onsen. Onderweg komen we al tientallen mensen tegen in dezelfde apenpakkies en we zijn de enige buitenlanders. In mijn zwembroek loop ik naar het (toen nog lege) mannenbad, als Suus mij terugroept. Ze doet het niet vaak, maar ze gooide er een klassieke ‘OMG’ uit: ‘allemaal naakte oude vrouwtjes met hele grote bossen haar!’. Uit de manier waarop ze het zei, kon ik afleiden dat ze daarmee niet de reguliere bloempotkapsels op het hoofd bedoelde.
Zo kwamen we erachter dat Japanners een stuk minder preuts zijn dan we dachten en dat we ietwat ‘overdressed’ zijn in deze onsen. Maar goed, hier is niemand, dus we maken meteen even een filmpje. Met het vorige ‘verrassende’ beeld nog vers op haar netvlies, staat Suus niet te springen om een ontmoeting meer bossen haar en wellicht een snack-size loempia. We springen snel in de kokende lava, want zo moet je je dit bad voorstellen. En net als we klaar zijn, zien we door het glas een dunne Japanse stengel aan komen. We rennen snel terug naar de kleedruimte en zijn zo toch weer een aparte en onthullende Japanse ervaring rijker!
Een retourtje met de tijdmachine in Takayama
Van Kanazawa nemen we de bus naar Takayama, al moet ik je eerlijk bekennen dat ik op het moment alles door elkaar haalde, waardoor ik bijvoorbeeld Kanayama en Takanawa zei. Vaak hebben steden dezelfde lettergrepen net andersom, zoals bij Kyoto en Tokyo.
De stad Takayama is de meest traditionele stad van Japan, met veel sprookjesachtige straatjes en oude tempels. We huren er een fiets en zien zo hoe het Japan van een paar honderd jaar geleden er ongeveer uit moet hebben gezien.
Toch vinden we de meest interessante bezienswaardigheid in een museum dat zich niet zozeer richt op de oudheid, maar juist op de ontwikkeling in de afgelopen eeuw. In de Showa-Hall staan de jaren ’60 en ’70 centraal, met honderden filmposters, huishoudelijke apparaten, vervoersmiddelen, speelgoedstukken; een paradijs vol vintage spulletjes waar we onze ogen uitkijken. Via een ouderwets snoepwinkeltje lopen we een nagebouwd straatje in met allerlei kleine panden waarin een cafetaria, een kapperszaak, een woonkamer, een keuken, een schoollokaal enz. perfect zijn ingericht tot in de details. Op de één of andere manier verbaast het ons dat de spullen niet veel verschillen van onze eigen oude troep, maar dan heeft alles een klein Japans tintje.
Japans enorme houten kasteel en fantastische uitzichten in Matsumoto
Vanaf Takayama rijden we met de bus verder door een fantastisch alpenlandschap en we maken een stop bij een beroemd stukje UNESCO-werelderfgoed. In de Japanse Alpen staan typische chalets met hoge puntdaken, die nergens anders ter wereld te vinden zijn. Tegen een achtergrond van glimmende bergtoppen, maken we een wandeling door het fotogenieke dorpje Shirakawa-Go.
In Matsumoto bezoeken we het grootste en oudste houten kasteel van Japan, behorend tot de vier nationale schatten. Eerder waren we ook bij de kastelen van Himeji en Osaka. Die van Matsumoto is misschien wel de meest bijzondere! Een knalrode brug brengt ons over een gifgroene gracht naar het gigantische zwarte kasteel en het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe Japan vijfhonderd jaar geleden uit moet hebben gezien, op plekken zoals deze.
Vanaf de stad lopen we de bergen in voor een verpletterend uitzicht over de vallei waarin Matsumoto ligt. We bezoeken de oudste school van Japan, die nog in precies dezelfde staat verkeerd als in 1873. In een prachtig klassiek gebouw, liggen de schriften liggen nog altijd op tafel. Onze wandeling eindigt in het zogenaamde Alps Park, met daarin een dierentuin. Hoog in de bergen leven de inheemse dieren als wasberen, vossen, marters en herten.
De Japanse Alpen: Nagano
De laatste bestemming van onze reis door Japan is de stad Nagano, bekend van de Olympische Spelen in 1998. Het is een moderne stad die midden in de Japanse Alpen tussen de mooiste skigebieden ligt in de Kiso Vallei. Wij reizen vanaf de stad per trein door de bergen naar een piepklein plaatsje genaamd Yudanaka. De regio is beroemd vanwege twee dingen: de sobanoedels, een lokale specialiteit (erg lekker!) en ander een uniek fenomeen. In de bergen woont een kolonie apen die er om bekend staat gebruik te maken van een natuurlijke warmwaterbron; de enige apen ter wereld die aan wellness doen!
We komen ’s avonds in het pikdonker aan in een stadje dat me doet denken aan Japanse anime films; terwijl we onze ruggen op de proef stellen door een half uurtje te lopen met onze break-your-back-packs, zien we overal mensen in badjassen over straat lopen op houten slippers die er ongeveer zo comfortabel uitzien als klompen tijdens een hardloopwedstrijd.
Iedereen heeft ze: houten blokjes die de Samoerai dragen in een tekenfilm. Het getik galmt door de straten, terwijl we tientallen badhuizen passeren. De stoom die uit alle huisjes komt, zorgt voor een soort mysterieuze sfeer in dit dorpje. Het vinden van ons hotel is ook een mysterie, want alle bewegwijzering is in Japanse tekens. Gelukkig is Japan erg gastvrij en de mensen helpen je graag. Een oud vrouwtje neemt ons zonder een woord te zeggen bij de hand en begeleid ons naar het hotel. Hoe ze het wist? Geen idee; kennelijk is er slechts één hotel waar ooit een westerling komt in dit gat. Uitgeput betreden we de traditionele Japanse ryokan, waar in een grote kamer slechts een klein tafeltje op de bamboe vloerbedekking staat. De futon-bedden moeten we zelf nog even uit de kast trekken, maar vallen dan als een blok in slaap.
Apen in een bubbelbad? Dat kan alleen in de Japanse Alpen!
Vanaf ons hotel is het een prachtige wandeling door de Japanse Alpen, tussen een oerwoud van enorme naaldbomen. Het ruikt precies zoals dat bekende autogeurtje in de vorm van de dennenboom! Bovenop de berg eindigt het pad bij het National Park Jigokudani, beter bekend als Snow Monkey Park. Ondanks mijn gebeden die ochtend, hebben de weergoden niet voor een beetje sneeuw gezorgd; de kans was al niet zo groot aangezien het hier zo’n 25 graden is in de maand mei. Maar goed, dan moeten we het maar doen met Sunshine Monkeys.
We lopen tussen de watervallen en geisers naar een bad, dat wereldberoemd is om haar badgasten. Langzaam komen er wat apen een kijkje nemen en een slokje uit het water drinken. We wachten tot er eentje in de jacuzzi plaatsneemt om bij te komen van een zware dag nootjes verzamelen. Als het aap-technisch wat drukker wordt, zouden we ze het liefst een klein duwtje geven. Als twee apen ruzie krijgen om een plekje langs het bad, breekt er een waar gevecht uit. Zo zie je een mooie vergelijking met ons mensen, die na jaren van evolutie ‘het handdoekje langs het zwembad’ hebben uitgevonden om ons plekje veilig te stellen. Maar nee, hier geen handdoekjes, dus al is het niet zozeer wellness te noemen; we zien de apen eindelijk te water. Met opgeheven hoofd en een behoorlijke houten reet, verlaten het park.
Door naar Zuid-Korea!
Aan het einde van een vakantie is het altijd weer een rotmoment, het land verlaten om naar huis te gaan. Daar hebben wij dit keer geen last van, want om de hoek wacht het volgende avontuur! Van Japan is het een kleine overstap naar het nabijgelegen Zuid-Korea. We weten er maar weinig over, maar daarom is het des te avontuurlijker! Lees hier snel verder over Backpacken in Zuid-Korea. Wil je ook geen video van onze reizen missen? Abonneer dan ook op mijn YouTube-kanaal!
